La ley de la calle

As pandillas marcando territorio...

La ley de la calle foi escrito pola escritora estadounidense Susan E. Hinton (Tulsa, Oklahoma, 1950). Cando tiña 17 anos acadou a fama co seu libro Rebeldes, que sería traducido inmeditamente a moitos idiomas e convertido en película por Francis Ford Coppola. La ley de la calle, a súa segunda obra, tamén foi levada ao cine por Coppola, obtendo un éxito semellante á anterior. Outras obras desta autora son Tex e Esto ya es otra historia.
A acción de La ley de la calle desenvólvese nos suburbios dunha cidade estadounidense, onde Rusty James, o protagonista, intenta defender a súa posición como líder do grupo nun mundo de pandillas e pelexas e con añoranza dun tempo que xa non existe. Rusty James admira profundamente ao Chico da Moto, un personaxe enigmático, ao que quere parecerse.

Quen dixo medo?

Tira da páxina decidiu homenaxear o mestre do terror Edgar Allan Poe no bicentenario do seu nacemento (1809-1849), deixándolle un lugar privilexiado no seu espazo da biblioteca escolar.


Se te atreves a ler algúns dos seus contos...pincha aquí:

Quen dixo medo?
Siniestras amadas, Jack Mircala
Tres cuentos de Poe en b/n, Xavier Besse
El gato negro y otros cuentos, Luis Scafati (ilustrador)

Xunto coas obras de Poe, tamén poderás atopar na estantería obras de terror doutros autores que te producirán...calafríos...

Coraline, Neil Gaiman
Los mitos de Cthulhu , H. P. Lovecraft e outros autores
A volta do parafuso, Henry James

Charla-coloquio

Con motivo do Mes das Letras (abril-maio 2009), os membros de Tira da páxina deron unha charla aos seus compañeiros de 1ESOA para falarlles do club e contarlles o que facían nas sesións. Reunidos en círculo na biblioteca escolar, foron un por un desgranando todos os secretos desta nosa asociación: quen somos, por que Tira da páxina, onde nos reunimos, cando, que facemos, que libros limos... O coloquio rematou coa entrega dunhas enquisas preparadas por Carla para coñecer, por unha banda, a súa opinión e por outra, para saber se alguén se quería unir ao club. O fin de festa foron uns caramelos, a parte máis doce da actividade!


Grazas a esta actividade, Tira da páxina conta agora con catro novos membros: Paloma, Sara, Melanie e Pablo. A familia medra!

Expositor de cómics

O noso espazo da biblioteca énchese agora de moreas de cómics. A lectura de A mansión dos Pampín abriunos o apetito!
Estes son algúns dos cómics que podedes atopar na biblioteca escolar:




Maus, Art Spiegelman

La montaña mágica, Jiro Taniguchi

Calvin y Hobbes, Bill Watterson



Quiéreme bien. Unha historia de maltrato, Rosalind B. Penfold

Os lobos de Moeche, Manel Cráneo

De profundis, Miguelanxo Prado

Os amigos de Archimboldo Roque, Jacobo Fernández

A mansión dos Pampín

Esta casa é unha ruina!

Miguelanxo Prado (A Coruña, 1958) é un dos autores españois máis respetados internacionalmente, sendo a súa obra de maior repercusión a multipremiada Trazo de Tiza (1992). Afeccionado á pintura e á lectura dende novo, Miguelanxo Prado descubriu o cómic e interesouse polo medio aos 20 anos (impresionado por autores como Moebius e Sergio Toppi), abandoou os estudios de arquitectura e decide adicarse profesionalmente á historieta, iniciando unha traxectoria nas revistas de cómics para adultos dos 80, publicando tamén no semanario de cómic de humor El Jueves. Durante os 90 deseña personaxes para TV (como o Xabarín para a TVG ou a serie de animación de Men in Black producida por Steven Spielberg). Dende 1998 é tamén director de Viñetas desde o Atlántico, o Salón de Cómica que se celebra cada verán na Coruña. En 2003 foi escollido por Neil Gaiman para participar na novela gráfica colectiva The Sandman: Endless Nights. En 2005 realiza a súa primeira incursión no mundo do cine con De profundis.

A mansión dos Pampín (2005) foi un álbum de encargo enmarcado dentro da iniciativa "Proxecto Terra". Trátase dun proxecto do Colexio Oficial de Arquitectos de Galicia que presenta materiais en diferentes soportes e formatos para promover a incorporación da arquitectura na Educación Secundaria. [Info: http://www.guiadelcomic.com/autores/miguelanxo-prado.htm]


Palabras de ida e volta

Tira da páxina mandoulle un correo a María Reimóndez para comentarlle que estabamos a ler o seu libro e que nos estaba a gustar moito. Ela tivo a amabilidade de contestarnos así:
ola ana e integrantes do club de lectura:

moitas grazas polo teu/voso correo, que me chega sempre cunhas semanas de atraso polo sistema de envíos da biblioteca virtual. alédame moito saber que estades lendo usha e que vos está gustando. para min é un pracer ver que os libros se manteñen vivos grazas ás persoas, sobre todo mozas, que dedican tempo a ler. porque ler contribúe tamén a facer un mundo mellor, porque fai que nos poñamos na pel allea e pensemos sobre o mundo a través doutros ollos, que era o que pretendía eu con usha, traspasar a miña experiencia de traballo e vida na India ás mozas e mozos da miña terra e da miña lingua. por iso espero que sigades lendo moitos libros, sobre todo en galego, que vos abran os ollos a tantas cousas e vos permitan viaxar sen vos mover do sitio! graciñas por compartir o que escribo e espero atoparvos novamente nas páxinas, creando un mundo mellor entre todas e todos.

moitas apertas

maría reimóndez
Que bonito, verdade? Moitas grazas a María polo seu cálido saúdo e polas súas palabras!

Unha viaxe dan man de Usha


Na lectura de Usha contamos cunha colaboración marabillosa, a profesora de música, Susana Suárez, visitounos un día cunha proposta moi divertida.

Púxonos unha canción india e invitounos a botar a cabeza para atrás e pechar os ollos. Mentres escoitábamos a música, foinos guiando coa súa voz polo ceo, por entre as nubes, ata aterrar en India; de pronto, vímonos envoltos en olores e cores que non sentiramos endexamáis. O espertar foi lento, porque a viaxe foi moi fermosa.

Susana falounos tamén dun instrumento tradicional, o sitar. Aquí podedes ver á intérprete Anoushka Shankar co instrumento:

E aquí podedes escoitala, fixádevos ben no son! Non é fantástico?http://www.youtube.com/watch?v=BgCpkduEQ7U

Grazas, Susana!

Usha


Pum-pum! Cando abrimos a porta, Usha entrou ao club diretamente da India. E sentou entre nós, abriu o bote de chuches e púxose a contar.

María Reimóndez Meilán naceu en Lugo e é tradutora e intéprete de profesión. O seu primeiro libro publicado é Moda Galega (Edicións Positivas, 2002) e no ano 2003 recibiu o premio de novela Mulleres Progresistas de Vigo con O Caderno de Bitácora (Edicións Positivas 2004). Malia a esta incursión recente no panorama literario, María Reimóndez leva escribindo desde que tiña 6 anos, recibiu premios durante a súa mocidade (Rúa Nova, Minerva), é autora de varias obras de teatro e participou en distintos recitais poéticos. Na actualidade colabora con artigos de opinión no xornal A Nosa Terra e a plataforma dixital Vieiros. Igualmente forma parte do grupo de investigación Feminario de Investigación: Feminismos e Resistencias (Teorías e Prácticas) da Universidade de Vigo, onde realiza a súa tese sobre a interacción do Feminismo, Poscolonialismo e a Traducción. María Reimóndez leva traballando en cooperación desde o ano 1994, cando realiza a súa primeira visita a un proxecto de desenvolvemento na India. Despois de novas visitas, principalmente de formación e participación en diversos proxectos, todos na India, funda a ONG Implicadas/os No Desenvolvemento que leva traballando na India desde o ano 1998 e desde 2003 en Etiopía en proxectos de desenvolvemento integral cun claro compromiso pola superación da discriminación de xénero como base do desenvolvemento perdurable. María Reimóndez é tamén fundadora e secretaria da Asociación Galega de Profesionais da Traducción e da Interpretación. [Info: http://www.bvg.udc.es/ficha_autor.jsp?id=MarReim%F31&alias=&solapa=biografia]


Usha chámase en realidade Uxía, é unha rapaza galega que vive coa súa nai na India, perto de Bangalore. Alí vai á escola, fala canarés, xoga coa súa mellor amiga e tamén bota en falta aos seus avós, que están na Galiza. A través dos ollos de Usha, a diversidade cultural e lingüística da India achégase un pouquichiño a nós.

O libro de Usha conta ademáis cunhas magníficas ilustracións de Iván Sende.

Libros de misterio

O club de lectura é unha actividade da biblioteca que se abre a toda a comunidade escolar. Por esta razón decidimos facernos ver conquistando un lugar estable na biblioteca: unha estantería! Trátase do reducto "Tira da páxina" que empregaremos como expositor de variadas obras literarias relacionadas pola súa temática.

A primeira exposición é de Libros de misterio e detectives. O espírito de Tökland márcanos o camiño!

Aquí tedes unha pequena selección do que podedes atopar na biblioteca:
O misterio do cuarto amarelo, Gaston Leroux.
El sabueso de los Baskerville, Arthur Conan Doyle
Criminal, Xurxo Borrazás.
Antología del relato policial, varios autores.




O caleidoscopio de Tökland

Unha das probas que teñen que pasar os aventureiros que se adentran no laberinto é a proba do caleidoscopio.
"Gracias al clásico juego de espejos propio de un ingenio de este tipo, piezas de cristal de todos los colores y formas, moviéndose en el extremo opuesto, se multiplicaban simétricamente formando tan portentosas imágenes que, a su lado, hasta los rosetones y vidrieras de las grandes catedrales hubiesen visto en desventaja su belleza. El formidable caleidoscopio estaba dotado de luz propia. [...]
-A partir de ahora, la luz del caleidoscopio irá aumentando lentamente -anunció-. Dentro de tres minutos, o antes, será ya tan cegadora que ningún ojo humano podría resistirla. Mientras pueda usted sostener la mirada, trate de descubrir lo que ocultan las formas movedizas de esta lámpara mágica."
No club de lectura decidimos facer o noso propio caleidoscopio, un caleidoscopio caseiro. Aarón sorprendeunos cun marabilloso traballo, verdadeiramente digno de Tökland. Bravo!
Queres probar a facelo ti? Aquí tes unhas sinxelas instruccións que podes seguir. Ánimo! É divertido!

Benvidos a Tökland!


Un saúdo e unha illa como punto de partida.

El misterio de la isla de Tökland, de Joan Manuel Gisbert, é a primeira lectura do club. Este autor catalán (Barcelona, 1949) é un dos grandes expoñentes da literatura infantil e xuvenil do país.

Comezou a traballar cedo e colaborou con distintas editoriais. Viaxou a París para estudar teatro e a o seu regreso publicou o seu primeiro libro, Escenarios fantásticos (1979), que conseguiu o Premio da CCEI. Un ano despois, o seu libro El misterio de la isla de Tökland (1981) obtivo o Premio Lazarillo de creación literaria e figurou na Lista de Honor do Premio Andersen. Foi comparado polos críticos con autores como J.R.R. Tolkien y C.S. Lewis, e consagrou a o seu autor como o máximo expoñente da tendencia fantástica dentro da literatura infantil. A súa seguinte obra, Leyendas del planeta Thamyris (1982), foi declarada en 1983 Libro de Interese Infantil polo Ministerio de Cultura. Con El museo de los sueños (1984) obtivo o Premio Nacional de Literatura Infantil e Xuvenil. Por La noche del eclipse (1990) foi galardoado co Premio Gran Angular. La voz de madrugada recibiu o Premio Edebé en 1995. Tamén ten conseguido en dúas ocasións o Premio Barco de Vapor.
Nas súas obras, Gisbert desenvolve aventuras que parten da vida cotiá, da que tamén forman parte os soños, para adentrarse no descoñecido. Joan Manuel Gisbert traballa tamén como asesor editorial, imparte cursos sobre a imaxinación fantástica e participa con frecuencia en xornadas e encontros sobre literatura infantil. Realizou tamén guións para televisión.

Algúns dos seus últimos títulos son: Los caminos del miedo (2000), El mensaje de los pájaros (2001, Premio Barco de Vapor), El talismán que vino por el aire (2004), Algo despierta en secreto (2006) ou El bosque de los desaparecidos (2007). [Info: http://es.wikipedia.org/wiki/Joan_Manuel_Gisbert]

Un extravagante científico anuncia a posta en marcha dun inquietante concurso que se desenvolverá na perdida illa de Tökland. Quen será o aventureiro que logrará chegar ao centro do laberinto? Ese ser completo que o consiga recibirá un suculento premio. A ese difícil reto súmase xente variopinta, xente brillante en diferentes áreas: deporte, historia, ciencia...Pero cada un deles termina retirándose...ou desaparecendo. Só a forza dun grupo conseguirá desentrañar o misterio da illa...o misterio da illa de Tökland.


Cortamos a banda!

Un club de lectura é un grupo de persoas unidas pola afección á lectura. Un club de lectura é un grupo de persoas que se reúnen para compartir o pracer de abrir un libro e somerxerse nas súas páxinas.
O club de lectura do instituto de Carril chámase Tira da páxina e abre as súas portas por primeira vez neste curso 2008-2009.
O primeiro grupo lector está formado por seis rapazas e un rapaz de 1ESOA. Son Uxía, Marta, Carla, Raquel, Cecilia, Charo e Aarón. Arriba esa primeira xeración de tirareiros!
Para sentarte á nosa mesa só tes que traspasar a entrada principal do instituto; coller cara a esquerda; pasar a cafetería de Luly e a biblioteca; xa estás a ver a aula de debuxo, agora viras á dereita e... xa está! Ves unha porta azul? Peta! Máis forte! ...ADIANTE!