Os membros do club fixeron de menciñeiros e curandeiras nunha xornada na que entregaron aos seus compañeiros receitas de amor. Apostados na planta baixa do instituto compatiron os seus saberes milenarios para aliviar os variados males de amor.
Que un precisaba dicir "Quérote"? Pois eles sabían que lle ofrecer! Que outro sentía bolboretas no estomago? Pois eles dábanlle a poción máxica! Que alguén necesitaba esquecerse dun antigo amor? Pois tamén tiñan un potingue para iso!
Aquí tedes algunhas das súas receitas. Xa sabedes, os medicamentos hai que usalos baixo prescripción médica e seguindo coidadosamente as indicacións. Os caramelos tamén axudaron a baixar a inxestión!
DOLENCIA: Non sei como dicir QUÉROTE...
RECEITA:
Voz sen verbas:
silencio.
Mar sen auga:
deserto.
Sol sen raios:
misterio.
Luz sen brillo:
coitelo.
Man sen man:
un berro.
Dor sen laios:
o tempo.
Eu sen ti:
inferno.
(Antonio García Teijeiro)
DOLENCIA: Non sei como dicir ADEUS...
RECEITA:
Non coidarei xa os rosales
que teño seus, nin os pombos;
que sequen, como eu me seco,
que morran, como eu me morro.
(Rosalía de Castro)
DOLENCIA: Estou tola de amor...
RECEITA:
Pensar que ti estás tamén nesta noite
Na outra banda do silencio
E agardar que esvare paseniño a lúa
Dos teus ollos ós meus beizos
Latexando tremulamente no abismo
Ficaremos.
(Ana Romaní)
DOLENCIA: Non sei o que é o amor...
RECEITA:
O amor foi
un trallazo moi forte
que rompeu a
ventá. E quedou rota
para sempre. Eu limpei
do chan
os cristais. Corteime
con eles
en tódolos dedos.
(Lupe Gómez)
A sesión tamén serviu para difundir a obra dun novo poeta novísimo que dará moito que falar, Ramón Romero Nogueira.
DOLENCIA: Non sei como dicir QUÉROTE...
RECEITA:
TARAREAA DE NOVO!
E quédanos tempo e días e choros.
Quédannos días de vento e de vida.
Aínda hai tempo de caricias eternas,
bafaradas de vello
e apertas intensas.
Multitude de vistas aos teus ollos
son o que agardono fin dos meus soños.
Camiño inseguro.
Sentado na dura pedra
agardas por min.
A túa eterna nena. 
Que un precisaba dicir "Quérote"? Pois eles sabían que lle ofrecer! Que outro sentía bolboretas no estomago? Pois eles dábanlle a poción máxica! Que alguén necesitaba esquecerse dun antigo amor? Pois tamén tiñan un potingue para iso!
Aquí tedes algunhas das súas receitas. Xa sabedes, os medicamentos hai que usalos baixo prescripción médica e seguindo coidadosamente as indicacións. Os caramelos tamén axudaron a baixar a inxestión!
DOLENCIA: Non sei como dicir QUÉROTE...
RECEITA:
Voz sen verbas:
silencio.
Mar sen auga:
deserto.
Sol sen raios:
misterio.
Luz sen brillo:
coitelo.
Man sen man:
un berro.
Dor sen laios:
o tempo.
Eu sen ti:
inferno.
(Antonio García Teijeiro)
DOLENCIA: Non sei como dicir ADEUS...
RECEITA:
Non coidarei xa os rosales
que teño seus, nin os pombos;
que sequen, como eu me seco,
que morran, como eu me morro.
(Rosalía de Castro)
DOLENCIA: Estou tola de amor...
RECEITA:
Pensar que ti estás tamén nesta noite
Na outra banda do silencio
E agardar que esvare paseniño a lúa
Dos teus ollos ós meus beizos
Latexando tremulamente no abismo
Ficaremos.
(Ana Romaní)
DOLENCIA: Non sei o que é o amor...
RECEITA:
O amor foi
un trallazo moi forte
que rompeu a
ventá. E quedou rota
para sempre. Eu limpei
do chan
os cristais. Corteime
con eles
en tódolos dedos.
(Lupe Gómez)
A sesión tamén serviu para difundir a obra dun novo poeta novísimo que dará moito que falar, Ramón Romero Nogueira.
DOLENCIA: Non sei como dicir QUÉROTE...
RECEITA:
TARAREAA DE NOVO!
E quédanos tempo e días e choros.
Quédannos días de vento e de vida.
Aínda hai tempo de caricias eternas,
bafaradas de vello
e apertas intensas.
Multitude de vistas aos teus ollos
son o que agardono fin dos meus soños.
Camiño inseguro.
Sentado na dura pedra
agardas por min.
A túa eterna nena.
No hay comentarios:
Publicar un comentario